۰۷
آبان ۹۷
اولین نوشته وبلاگم را با متنی زیبا -که آن را با تمام وجودم حس کرده ام- از شهید دکتر مصطفی چمران آغاز میکنم;
بسم الله الرحمن الرحیم
گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد، تو او را خراب کردی!
خدایا، به هر که و به هرچه دل بستم، تو دلم را شکستی!
عشق هر کسی را که به دل گرفتم، تو قرار از من گرفتی،
هرکجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم، در سایه امیدی، و به خاطر آرزویی، برای دلم امنیتی به وجود آورم، تو یک باره همه را برهم زدی!
و در طوفان های وحشت زای حوادث رهایم کردی، تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم و هیچ وقت آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم ...!
تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به جز تو آرزویی
نداشته باشم، و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم، و جز در سایه توکل
به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم ...
"خدایا تو را برای همه این نعمتها شکر میکنم"
گاه دلم رفت تا محبت کسی را به دل بگیرد، تو او را خراب کردی!
خدایا، به هر که و به هرچه دل بستم، تو دلم را شکستی!
عشق هر کسی را که به دل گرفتم، تو قرار از من گرفتی،
هرکجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم، در سایه امیدی، و به خاطر آرزویی، برای دلم امنیتی به وجود آورم، تو یک باره همه را برهم زدی!
و در طوفان های وحشت زای حوادث رهایم کردی، تا هیچ آرزویی در دل نپرورم و هیچ خیری نداشته باشم و هیچ وقت آرامش و امنیتی در دل خود احساس نکنم ...!
تو این چنین کردی تا به غیر از تو محبوبی نگیرم و به جز تو آرزویی
نداشته باشم، و جز تو به چیزی یا به کسی امید نبندم، و جز در سایه توکل
به تو، آرامش و امنیت احساس نکنم ...